Osteopathie

Osteopathie vindt zijn oorsprong in de tweede helft van de 19^de eeuw en is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met eigen, nieuwe inzichten. Deze vorm van manuele geneeskunst is gebaseerd op de principes uit de embryologie, anatomie, fysiologie en neurologie.

Alle lichaamsweefsels dienen een bepaalde mate van beweeglijkheid te bezitten. Verlies van mobiliteit leidt tot vermindering van doorbloeding en/of zenuwgeleiding waardoor de gezondheid afneemt. Er kunnen dan allerlei klachten ontstaan.

Een osteopaat is dé deskundige in onze gezondheidszorg om met zijn grote kennis van de anatomie de relaties binnen het lichaam te kunnen leggen om daarmee de oorzaak van de klachten te herkennen, te analyseren en vervolgens adequaat te behandelen. De behandeling zijn niet primair gericht op pijnbestrijding maar osteopathie tracht de weefsel zodanig beweeglijk te maken dat de doorbloeding en zenuwgeleiding weer optimaal kan functioneren en daarmee het zelfherstellend vermogen van het lichaam toeneemt waardoor de pijnklachten zullen afnemen.

Osteopathie is een zeer veilige wijze van behandelen.